Beiwagen RET 1355 van der Stichting Romeo / Tramwegstichting Rotterdam

In 1911 werden als proef twee totaal van de overige aanhangwagens afwijkende rijtuigen door de Firma Allan geleverd en in dienst gesteld. Ze waren genummerd 351 en 352. Ze bezaten aan elke zijwand 3 grote ruiten waarvan het bovenste omgeklapt kon worden zodat des zomers voldoende ventilatie aanwezig was. In 1912 werden deze rijtuigen gevolgd door nog 8 identieke rijtuigen zodat de serie 351 - 360 ontstond.

De rijtuigen hadden geen apart onderstel maar de zogenaamde "balansplaten", waartussen de aspotten zich bewogen, waren direct aan de wagenbak verbonden. De rijtuigbak rustte met 4 draagveren op de aspotten. Dezelfde constructie werd bij de paardentramrijtuigen toegepast.

Bij de aanhangrijtuigen van "den elektriek" werkten de trillingen bij de hogere snelheden echter hinderlijk door in de rijtuigbak. Vrij snel na de indienststelling werden de rijtuigen voorzien van een vast onderstel. De rijtuigbak rustte met 4 draagveren op het onderstel wat op zijn beurt weer met 4 veren op de aspotten rustte.

Ook hier kwamen, evenals bij de motorrijtuigen 1 - 20, klachten over de ventilatie, alleen ging het nu over tocht. Om deze reden werden de bovenste delen van de zijramen vervangen door 3 kleine ruiten per raam waarvan alleen de middelste geopend kon worden.

Dit middelste raam was uitgerust met vertikaal geplaatste glasstroken welke konden draaien. Rond 1926 zijn deze "glasjalouzieën" vervangen door klapramen en werden de grote ramen geheel zakkend gemaakt.

Vanaf 1930 werd begonnen met het vernummeren van de serie 351 - 360 in 1351 - 1360.

Tussen 1932 en 1937 werden de aanhangrijtuigen verbouwd en kregen zij een optische signaalinrichting, filmkasten met lijnnummers, balcondeuren en schilderen in de bekende RET outfit, okergeel met zwart.

De serie werd afgevoerd in: