Motorrijtuig HTM 1024 van de Electrische Museumtramlijn Amsterdam

Nadat eerst twee prototype's PCC in den Haag hadden proefgereden werden er in 1950 nog 22 PCC wagens besteld bij La Brugeoise in Brugge. Deze zouden aansluitend aan de twee protorijtuigen de nummers 1003 - 1024 krijgen.

De 1024 werd op 6 november 1952 afgeleverd aan de losplaats Delftselaan in den Haag. Het bood plaats aan 36 zittende en 57 staande passagiers.

Deze "Wonderen van de Techniek", zoals ze in die tijd genoemd werden, hadden ook wel een groot probleem. De wiegende gang van de rijtuigen leverde veel wagenzieke reizigers op. Na het aanbrengen van stuggere veren waren de problemen opgelost.

In 1966 werden de lijncijferfilms met het oude cijfertype vervangen door films met een strakker lettertype en werd naast de lijnfimkast een electrische dakbel aangebracht die tot 300 slagen per minuut kan geven in plaats van de oude bel onder het rijtuig.

Rond 1969 gingen de wagens in revisie waarbij de "standee windows" werden vergroot en de onderramen voorzien werden van een vast aangebrachte ruit. Het interieur werd aangepast aan de eisen van de tijd evenals de ruiten in de voordeuren. Om de bestuurder een beter zicht te geven op het drukker wordende verkeer werden hier grote doorlopende ruiten geplaatst.

Op 30 september 1981 reden de laatste "1000-en" in de reizigersdienst. Een drietal rijtuigen is bewaard gebleven, namelijk de 1006 in Belgie, de 1022 bij het HOVM en de 1024.

De 1024 is op 11 augustus 1982 zonder motoren overgebracht naar Amsterdam. In 2006 is het motorrijtuig gerestaureerd. 

Het motorrijtuig is eigendom van de vereniging Rijdend Electrisch Tram Museum en wordt ingezet bij de EMA.