Georges Nagelmackers, geboren in Luik op 24 juni 1845, is de stichter van de 'Compagnie Internationale des Wagons-Lits' en van de legendarische treinen 'Oriënt-Express' (Parijs - Constantinopel) en 'Nord-Express' (Parijs - Sint-Petersburg).
Afkomstig uit een familie van bankiers en industriëlen beheert Georges Nagelmackers reeds de industriële portefeuille van de familiebank Nagelmackers & Fills terwijl hij nog studeert, hij werd geacht zijn vader op te volgen. Op een reis door de Verenigde Staten komt hij onder de indruk van het comfort van de slaapwagentreinen, ontworpen door Georges Pullman. Om Pullman, die ook de Europese markt wil veroveren, te snel af te zijn besluit Nagelmackers in 1876 tot de oprichting van de Compagnie Internationale des Wagons-Lits. Met een startkapitaal van 4 miljoen Belgische franken en de (financiële) hulp van o.a. koning Leopold II van België komt de maatschappij van de grond. Een maatschappij die met luxueuze slaapwagens en restauratierijtuigen de verbindingen tussen de belangrijkste en geïsoleerde Europese steden wilde openen en onderhouden. Ook Pullman werd naderhand actief in Europa, en wel in Groot-Britannië, waar hij expresstreinen liet rijden met klinkende namens als Golden Arrow, Northeren Belle. In een later stadium, zouden Nagelmackers en Pullman uitgebreid gaan samenwerken.
In 1872 rijdt de eerste van deze treinen tussen Parijs en Wenen, op de lijn die later zal uitgroeien tot de Oriënt-Express. Het succes laat niet op zich wachten. Weldra krijgt hij ook toelating voor de trajecten Oostende-Keulen, Oostende-Berlijn en Parijs-Berlijn. In 1882 liet Nagelmackers een eerste proeftrein van Parijs naar Wenen rijden, via Straatsburg en München. Toen de echte Oriënt-Express een jaar later van start ging was de railverbinding naar Istanbul nog niet gereed. Als alternatief stuurde Nagelmacker de trein (via Boedapest en Belgrado) naar de Bulgaarse havenstad Varna vanwaar de reizigers per boot verder konden naar Istanbul. Deze route was niet ideaal, aangezien de trein door de instabiele Balkan reed, waar men in oorlog was tegen het Pruisische en Habsburgse rijk. Vanaf 1889 kon de trein zijn eindbestemming over land bereiken. Om de Oriënt-Express te kunnen begrijpen moeten u zich realiseren dat de grenzen en politieke realiteit in het Europa van 1870 een totaal andere was dan nu. Daar waren Frankrijk, het Habsburgse Rijk (Oostenrijk-Hongarije) en het Ottomaanse Rijk de grootmachten. Pruisen was een opkomende grootheid die nog niet echt voor vol werd aangezien. Nagelmackers ging de hoofdsteden van Groot-Brittannië (Londen), Frankrijk (Parijs), Oostenrijk-Hongarije (Wenen) en het Ottomaanse Rijk (Istanbul) met elkaar verbinden en had dus een project van grote politieke invloed.
Om een goede aansluiting te kunnen bieden, besloot Nagelmackers tot een samenwerking met Pullman. Deze zou er voor zorgen dat de Pullmantrein ' Golden Arrow ' vanuit London aansluiting gaf met de eigen Waggon-Lits veerboot, die de oversteek naar Calais voor haar rekening nam. Hier werden de Engelse passagiers opgewacht door de 'Fleche d`Or' naar Parijs, die weer aansluiting gaf op de Oriënt-Express. In ruil hiervoor, mocht Pullman rijtuigen gaan bouwen ten behoeve van de Waggon-Lits treindiensten.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de dienst stilgelegd. Na afloop van de Eerste Wereldoorlog werd in het verdrag van Versailles bepaald dat luxetreinen in Duitsland door de MITROPA geëxploiteerd zouden worden en niet meer door CIWL. De CIWL was gedwongen een nieuwe route te vinden voor de Oriënt-Express, buiten Duitsland en Oostenrijk om. Dit werd de Simplon-Oriënt-Express, die via de Simplonpas in Zwitserland, Milaan, Triëst en Zagreb naar Istanbul reed.
In 1884 verandert de maatschappij haar naam in 'Compagnie Internationale des Wagons-lits et des Grands Express Européens'. Ze mag ook de organisatie verzorgen van de officiële reizen van de meeste Europese koningshuizen. Met het transport van de gekroonde hoofden krijgen de Compagnie en haar stichter internationaal prestige. In 1896 begint de Nord-Express te rijden, op een traject dat Parijs, Calais en Oostende verbindt met Sint-Petersburg en Moskou. Ook de 'Train Blue ' van Monte Carlo langs de Franse Cote d`Azur volgde snel.
